Ilustracje: Piotr RYGIEL
Jak wygląda smok z fabuły każdy widzi, ale jak wygląda jego wejście?
Dzisiaj będzie trochę o formie, bo to miała być druga część naszych rozważań o sposobach prezentowania fabuły. Pierwsza krótka notka odnosiła się do fabuły jako takiej, czyli historii, o której ma traktować sesja. W kilku krótkich akapitach pojawiły się kwestie związane w głównej mierze z funkcją informacyjną – to jest tym, co będzie się działo podczas rozgrywania danej gry. W niniejszej notce pierwsze skrzypce zagra sposób tego, jak opowiadamy – forma.
„Rzeźba”, bo to o niej mowa
Mamy zajawkę scenariusza. Krótki opis tego, co będzie się działo. Przykładowo: historia krwawej zemsty dokonanej zza grobu. Gdzieś już to było, prawda? I tutaj warto się zatrzymać na chwilę. Co będzie się działo już wiemy. Ktoś będzie się mścił. I to zza grobu. Pasowałoby idealnie do westernu, ale żeby trochę skomplikować opowieść nasza historia będzie czarnym kryminałem.
Western w noir
Motyw zemsty jest nieodłącznym czynnikiem każdego westernu. W zasadzie jest wymieniany jako element podstawowy gatunku. Umieszczając tego typu konstrukcję będziemy mieli możliwość pobawienia się zarówno fabułą (wspomnianą w pierwszej części cyklu „masą", „gliną” z której kształtujemy historię) jak i formą („rzeźbą” – kształtem opowieści).
Western
Zakładamy, że western to będzie nasza „masa”, w rozumieniu przedstawionym w "Prezentacja fabuły #1 Treść to jest masa - odkrywanie i eksploracja". W ramach ustalań nakreślimy podstawowe wydarzenia, relacje i cele powiązane z Bohaterami Graczy i Bohaterami Niezależnymi (pierwszoplanowymi, drugoplanowymi i tła). Przykład: Szeryf (komisarz policji) sprzedał jednego ze swoich ludzi czarnym kapeluszom (gangsterom), ponieważ ten odkrył korupcyjny układ, w który zamieszani byli komisarz i jego bliscy współpracownicy (inni skorumpowani gliniarze). Miasteczko (w noir będzie to duże miasto, które w istocie jest małomiasteczkowe, bo nikt nie jest w stanie rozbić korupcyjnego układu, przypieczętowanego milczeniem mieszkańców) nie kiwnie palcem i będzie biernie przyglądać się rozprawie. Rewolwerowiec (zdradzony detektyw) uchodzi z pożaru w nielegalnej bimbrowni. Wszyscy myślą, że poległ na służbie. On jednak powraca i dokonuje krwawej zemsty zarówno na szeryfie (skorumpowanym komisarzu policji) jak i na czarnych kapeluszach (gangsterach).
Noir
Teraz naszą westernową historię ubieramy w szatę czarnego kryminału noir. Miasto ma swoje tajemnice. Nic nie wygląda tak, jak na pierwszy rzut oka. Komisarz policji (szeryf) uchodzi za uczciwego. Duże miasto (miasteczko) w domyśle ma rozwiniętą prasę oraz stacje radiowe, które w sposób rzetelny patrzą na ręce władzy i służbom porządkowym (w rzeczywistości nie ma dotychczas nikogo, kto mógłby to sumiennie robić). Piękna femme fatale zgłasza się do agencji detektywistycznej Bohaterów Graczy, żeby wyjaśnić prawdziwe okoliczności śmierci detektywa (rewolwerowca), który miał ją uwolnić od bossa gangsterów (przywódcy czarnych kapeluszy). Kobieta liczy na to, że Bohaterowie dostarczą jej dowodów na przestępczą działalność szefa gangsterów i tym samym wyzwolą z toksycznego związku.
Nakładanie gatunków
W przypadku formy („rzeźby”) będziemy skupiać się nad technicznym sposobem przedstawiania historii. Pokażemy miasto w deszczu. Ludzi w długich płaszczach. Tajemnice i kłamstwa. Zapijaczonego detektywa, nieszczerą femme fatale, skorumpowanego komisarza policji, bezwzględnych gangsterów i bezsilnych mieszkańców. Western będzie treścią opowieści, a noir jej formą. W ten sposób poprzez nakładanie na siebie różnych gatunków możemy tworzyć interesujące i złożone historie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz