Ilustracja: Piotr RYGIEL
Wideo RPG "Czas kaptura i miecza" – narzędzie scenariusz obiektowy
Punkt po punkcie
Scenariusz obiektowy to proste narzędzie, które ma pomóc organizować sesję z poziomu prezentacji świata przedstawionego. Koncepcja zakłada wyszczególnienie charakterystycznych elementów dla konkretnej opowieści i za ich pomocą budowanie rzeczywistości gry.
Przykładowe elementy ikoniczne (ikony) dla konwencji:
- rycerski etos;
- feudalny porządek świata;
- kaftany;
- opończe;
- zbroje płytowe;
- zamknięte hełmy z przyłbicami;
- miecze na pasach;
- tarcze;
- ostrogi;
- herby;
- rodowe pierścienie;
- konie w kropierzach;
- majątki ziemskie;
- zamki;
- kasztele;
- wsie;
- służba.
Pomysł, konflikt, fabuła. "Kto sieje wojnę...".
Na wstępie musimy mieć gotowy pomysł na sesję. Załóżmy, iż jest to opowieść o rycerskim rodzie, który zubożał przez swoją wierność królowi Władysławowi Jagielle. Familia wspomagała powstanie Żmudzinów. W zamian ród miał uzyskać majątki na północy kraju po pokonaniu Krzyżaków. Po tym jak nie udało się zdobyć Malborka, król musiał nagrodzić wszystkich zasłużonych. Mając ograniczoną pulę bogactw pominął ród Bohaterów Graczy. Patriarcha rodu, Jan z Miechowa, słysząc złe wieści z ust swojego znienawidzonego wroga biskupa Kacpra z Dobrzyc, podniósł na niego miecz w obecności monarchy. Za przestępstwo trafił do wieży w Orłowie, gdzie czekał na ścięcie. Z miejsca odbywania kary odbili go rycerze zakonni, ukrywając w jednym ze swoich zamków we Wrzecionie. Zakonnicy wystosowali propozycję, iż uwolnią rycerza, jeśli jego latorośla pomogą im odnaleźć i powziąć zemstę na przywódcy Żmudzińskiego powstania, którego lud nazywa "Wilkiem".
Obiekty wyróżnione, "destylacja elementów"
Z opisu konfliktu wyszukujemy elementy sesji, które staną się punktami bardziej rozbudowanego opisu. W tym przypadku będą to: król Władysław Jagiełło, Żmudzini, ród z Miechowa, Malbork, Jan z Miechowa, biskup Kacper z Dobrzyc, wieża w Orłowie, zamek we Wrzecionie, Krzyżacy.
Na tym etapie każdemu z wymienionych obiektów przypisujemy "rozszerzenia", które będziemy eksponować podczas prowadzenia narracji. Będziemy mogli je również z powodzeniem wykorzystać jako elementy ikoniczne (ikony). Obiekty powiążemy ze sobą odpowiednimi wydarzeniami, tworząc podwaliny do rozegrania sceny.
I. Król Władysław Jagiełło (obiekt osoba)
rozszerzenia (elementy charakterystyki):
- charyzmatyczne rysy;
- majestat;
- konieczność podejmowania trudnych decyzji.
Wydarzenie łączące – SCENA 1: ciche wsparcie przed wojną; otwarte przymierze podczas konfliktu zbrojnego.
II. Żmudzini (obiekt zbiorowość, frakcja)
- rozszerzenia (elementy charakterystyki):
- walka o własną wolność;
- dzikość;
- waleczność;
- spontaniczność;
- odziani w futra;
- kryjący się w gęstwinach drzew.
Wydarzenie łączące – SCENA 2: pomoc finansowa na zakup broni dla walczących w zamian za obietnicę łupów zdobytych na Krzyżakach.
III. Ród z Miechowa (obiekt zbiorowość)
rozszerzenia (elementy charakterystyki):
- wierność;
- utrata majątku;
- zubożenie;
- hańba.
Wydarzenie łączące – SCENA 3: nie zdobycie twierdzy przyczyną kłopotów dla rodu.
IV. Malbork (obiekt miejsce, lokacja)
rozszerzenia (elementy charakterystyki):
- monumentalne mury;
- twierdza nie zdobyta po wygranej bitwie z Krzyżakami;
- punkt zwrotny dla familii z Miechowa.
Wydarzenie łączące – SCENA 4: osobisty upadek patriarchy rodu.
V. Jan z Miechowa (obiekt osoba)
rozszerzenia (elementy charakterystyki):
- wielmożny pan;
- wąsacz;
- rycerz;
- honorowy;
- gniewny.
Wydarzenie łączące – SCENA 5: wyciągnięty miecz w obecności króla.
VI. Biskup Kacper z Dobrzyc (obiekt osoba)
rozszerzenia (elementy charakterystyki)
- wróg Jana;
- brodacz;
- rycerz;
- chciwy;
- bezwzględny;
- intrygant;
- stoi za pominięciem familii z Miechowa w podziale dóbr i godności.
Wydarzenie łączące – SCENA 6: doprowadzenie do umieszczenia w więzieniu swojego przeciwnika politycznego.
VII. Wieża w Orłowie (obiekt miejsce, lokacja)
rozszerzenia (elementy charakterystyki)
- zimne mury więzienia;
- miejsce pobytu Jana z Miechowa;
- słoma na posadzce;
- wiadro z wodą;
- choroba więźnia.
Wydarzenie łączące – SCENA 7: odbicie więźnia.
VIII. Zamek we Wrzecionie (obiekt miejsce, lokacja)
rozszerzenia (elementy charakterystyki)
- komnata, której patriarcha rodu przebywa pod kluczem;
- lepsze jadło;
- opieka medyka.
Wydarzenie łączące – SCENA 8: ukrycie rycerza.
IX. Krzyżacy z komturii we Wrzecionie (obiekt zbiorowość, frakcja)
rozszerzenia (elementy charakterystyki)
- białe płaszcze z czarnymi krzyżami;
- równie czarne serca;
- chęć dokonania zemsty;
- intryga.
Wydarzenie łączące: SCENA 9: wolność dla Jana z Miechowa w zamian za schwytanie "Żmudzińskiego Wilka".
Po rozpisaniu fabuły w ten sposób mamy możliwość rozegrania wydarzeń umieszczonych pomiędzy obiektami. Opis obiektowy jest dobrym punktem wyjściowym do sesji improwizowanych. Struktura nie jest tu tylko definiowana przez sceny, ale również przez relacje zbudowane na określonych wydarzeniach.
Scenariusz obiektowy powstaje w procesie rozkładania konfliktu na czynniki pierwsze. W wyniku czego wyodrębniamy podstawowe elementy dla fabuły takie jak postacie i miejsca, pomiędzy nimi wstawiając wydarzenia.
Król Jagiełło jest połączony ze Żmudzinami wysłaniem do nich cichego wsparcia. Żmudzini z rodem z Miechowa otrzymaniem pomocy finansowej od familii. Rodzinę pana Jana z Malborkiem wiążą problemy po nieudanej próbie zdobycia miasta. Malbork z Janem z Miechowa scala upadek rycerza. Jan z Miechowa ma związek z Kacprem z Dobrzyc, gdyż ten doprowadził go do ruiny. Biskup wtrącił przeciwnika do wieży w Orłowie. Z tego miejsca odbili go Krzyżacy, przewożąc do własnej domeny, która mieści się w zamku we Wrzecionie. Rycerzy zakonnych z Bohaterami Graczy łączy propozycja uwolnienia ojca w zamian za pomoc w schwytaniu przywódcy Żmudzińskiego powstania, na którym chcą wywrzeć zemstę.
Pomysł na wyszczególnienie konkretnych obiektów i skupienie się na nich jako strukturze szkieletu scenariusza, nie będzie niczym nowym dla osób, które w erpegi trochę grają. Niemniej jednak jest to jeden ze sposobów zapisu fabuły i dlatego znajduje on tutaj swoje miejsce.
Sam scenariusz z powodzeniem prowadziłem na nKonie 5.3. Początkowo zachodziła obawa wśród Graczy, że będą mogli mieć problemy z pełnym "historycznym" odwzorowaniem postaci, ale wszyscy szybko podczas gry zrozumieli, że bliżej będzie rozgrywce z "historycznością" do "Bękartów wojny" Tarantino niż "Krzyżaków" Forda.
Nie ukrywam, że często w scenariuszach wykorzystuje tylko i wyłącznie dekoracje epoki, aby pobawić się formą, jej przerostem nad treścią, ciekawymi nawiązaniami, czasami groteskowymi wyolbrzymieniami i szczyptą czarnego humoru, który zawsze dobrze robi każdej sesji.
Agnieszka wcieliła się w jedną z Litwinek, którą wydano za polskiego rycerza, będącą zarazem siostrą scenariuszowego Żmudzińskiego Wilka, coby dodać trochę pikanterii i zagwozdki Graczom. Co więcej uznaliśmy, że Krzyżacy są odpowiedzialni za śmierć rodzeństwa, a dokładnie "szlachetny" rycerz zakonny Karl Czerwony, który jako główny antagonista ginie z ręki Wilka.
Renia grała ciotką, która wzięła pod swoje skrzydła młodą dziewczynę. Nielubianą w rodzinie ze względu na łatkę czarownicy, którą rzecz jasna jest naprawdę.
Krzysztof zagrał młodszego syna pana na Miechowie. We florencką zbroję przyodzianego, któremu żadna walka niestraszna.
Marcin natomiast świetnie odnalazł się w ostrogach starszego z braci, który to wywarł zemstę na Kacprze z Dobrzyc paląc kasztel biskupa i nadziewając na pal zdradzieckiego sługę jego domu Atanazego z Wierzbnii, który porwał kobiety z rodzinnego sioła.
Miałem dość sporą przerwę w prowadzeniu. I zastanawiałem się czy Graczom w ogóle taka sesja przypadnie do gustu. Ostatecznie po tym, jak toczyły się żywe rozmowy o przebiegu fabuły, wiedziałem, że było w porządku, a to jest właśnie cel nadrzędny, żeby wszyscy się dobrze bawili.
To by było na tyle w kwestii komentarza. Do "przeczytania" przy następnej okazji! Pozdrawiam!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz