"Kryptonim światła”
Bohaterowie
Mjr. Mikołaj Popow, Funkcjonariusz PAP, Oficer GRU.
Zatwardziały komunista i alkoholik. Szybko awansuje w strukturach. Sprytny i niebezpieczny. Wraz z grupą Nikity Krupina, zajmuje się eliminowaniem kretów, zakonspirowanych w radzieckich strukturach bezpieczeństwa na terenie Berlina.
Por. Rudolf von Zimmerstein, Funkcjonariusz PAP, Mentalista i parapsycholog z nieistniejącej już nazistowskiej VI kolumny oddziaływania paranormalnego.
Ze względu na swoje niesamowite zdolności, został zwerbowany do pracy w Pomocniczej Agencji Policji. W biurze, cieszy się złą reputacją. Narzeczona Edith Farber namawia go do opuszczenia Agencji i Berlina. Pracując dla PAP, liczy na ukończenie badań związanych z wpływem na ludzkie postępowanie, pod kryptonimem „Hydra”.
Kpt. Richard Moore, Funkcjonariusz PAP, Agent operacyjny brytyjskiego wywiadu.
Dżentelmen zimny w obyciu. Do PAP trafił jako specjalista od spaczonej technologii. Dobry strzelec. W czasie wojny, pracował w siatce szpiegowskiej, działającej na terenie Berlina. W mieście, ma wielu wrogów, którzy nie zdążyli się jeszcze ujawnić.
Papierowa wojna
Opowieść rozpoczyna się od przedstawienia agentów ślęczących nad papierami w swoich biurach. Pojawia się kontrast osobowościowy. Popow pije w pracy. Zimmerstein przegląda okultystyczne księgi. Moore dostaje raport od porucznika Manny’ego Marlowa. Z dokumentu wynika, że Sowieci przygotowują się do czystek, w związku ze zdemaskowaniem kretów w swoich strukturach.
Uciekający czas
Moore spędza wolne chwile w teatrze. Zimmerstein spotyka się z Edith. Przy kolacji, kobieta prosi go, żeby razem z nią wyjechał z miasta, do jej rodziców. Rudolf nie może się na to zgodzić. Oboje wiedzą, że ona wyjdzie, a on zostanie. Popow upija się w swoim mieszkaniu i awanturuje z dozorczynią kamienicy.
Przypadek kobiety, która miała za dużo na głowie
W biurze, praca wre. Agenci są wzywani do płk. Ambrosa Cline’a, gdzie omawiają szczegóły sprawy, związanej z akcją przygotowywaną przez sowiecki aparat bezpieczeństwa. Cline wie, że ludzie, którzy sprzedają im informacje są w poważnym niebezpieczeństwie. W tym samym czasie, słychać strzał. Wszyscy jak jeden mąż zbiegają się w jedno miejsce. W pokoju agenta Didiera Carona, jest martwa kobieta z przestrzeloną głową. Na pierwszy rzut oka, kobieta wyjęła broń z kabury zawieszonej na krześle, gdy Caron przynosił herbatę. Są wzywani technicy, a sprawa jest weryfikowana. Z przesłuchania porucznika Didiera wynika, że Ilda Gass pochodziła z miasteczka Sommt i była w stanie mocnego podenerwowania. Do wyjaśnienia spawy, agent będzie przybywał w areszcie.
Pijany francuz
Funkcjonariusze przebywają u Cline’a, gdy przybywa pijany kpt. Adrien Herriot. Mętnym wzrokiem spogląda na przełożonego, po czym składa broń i odznakę, składając wymówienie. W kilku koślawych zdaniach, mówi, że opuszcza Agencję, a wszystko co otacza ludzi jest sterowane z zewnątrz. Cline decyduje się porozmawiać z podwładnym, gdy ten wytrzeźwieje.
Brudna bomba
Sowieci przeprowadzają zamach na dworcu, przy wykorzystaniu wypaczonych ładunków przejętych od Nazistów. Popow zostawia walizkę z ładunkiem, niedaleko grupy dygnitarzy, która żegna się z wysłaną delegacją. To ludzie, którzy zaprzedali się imperialistycznemu zachodowi, sprzedając tajemnice Związku Radzieckiego. GRU poprzysięgło im śmierć. Jeden z zamachowców naciska przycisk. Hala zamienia się w jeden koszmarny obraz mięsa, kości i stopionych murów.
Zatrzymany zegar
Jak na ironię losu, sprawę zamachu prowadzi mjr. Mikołaj Popow. Na miejsce, błyskawicznie przybywa Zimmerstein. O 18.15 jego narzeczona miała opuścić miasto, agent obawia się, że mogła ucierpieć w zamachu. Popow dokładnie obejrzał ciała, wśród ofiar była narzeczona jego współpracownika. Komunista zerwał z jej szyi szmaragdowy naszyjnik. Zimmerstein po dotarciu na miejsce, zauważa, że zegar na stacji zatrzymał się o godzinie 18.00. Wypytuje Rosjanina o swoją kobietę. Popow kłamie trzymając w kieszeni płaszcza naszyjnik, zdradza go jednak spojrzenie rzucone na jeden z worków. Kiedy Zimmerstein otwiera worek, widzi twarz swojej narzeczonej, jej oczy są puste.
Obława na grupę Nikity Krupina
Marlow dowiaduje się, że za zamachem stoi grupa Nikity Krupina. Agenci lokalizują mieszkanie sowieckich zamachowców. Zakładają obserwację. W mieszkaniu, z którego prowadzone są czynności operacyjne jest także Mikołaj Popow. Rosjanin wie, że jeśli agenci dorwą kogoś z grupy Krupina żywego, błyskawicznie zostanie powiązany z zamachem. Popow opuszcza mieszkanie, pod pretekstem wyjścia do sklepu, ma zamiar poinformować Kiryła, żeby opuścił mieszkanie. Moore i Zimmerstein zlecają śledzenie Rosjanina Marlowowi. Popow orientuje się, że ma ogon. Początkowo, chce ogłuszyć Marlowa, ale gdy widzi, że ten wyciąga broń, zabija Anglika w jednym z zaułków. W międzyczasie, poinformowany Kirył opuszcza mieszkanie. Agenci przechodzą przez ulicę i zaczynają gonić po chodniku Rosjanina. Akcja kończy się strzelaniną, w której ginie zamachowiec. Popow tłumaczy, że znalazł ciało Marlowa. Sytuacja jest bardzo podejrzana, według tłumaczeń Rosjanina, Marlowa sprzątnęli Sowieci, co nie mija się z prawdą. Płk. Cline jest wściekły.
Operacja „Tęcza”
Agenci zostają odsunięci od sprawy zamachów. Mają się zająć dziwnymi wydarzeniami w Sommt. Anglicy, Francuzi i Amerykanie organizują tajne spotkanie. W komorze zagłuszającej, prowadzona jest ważna rozmowa, na którą zaproszeni są Moore i Zimmerstein. Obaj mają pojechać do Sommt i dowiedzieć się, dlaczego w okolicach miasta giną ludzie. Niektórzy twierdzą, że może mieć to związek z radziecką bazą, położoną nad jeziorem Summter. W której testowane są nowe statki powietrzne. Dodatkowo, agenci będą musieli przywieźć mikrofilm z planami bazy, ukryty na miejscowym cmentarzu w bezimiennym grobie, przez Percy’ego Malone’a, który również zaginął. Główną niedogodnością jest to, że na miejsce pojedzie z nimi Popow, wysłany przez płk. Timura Ivanowa.
Miasto sztucznych ludzi
Agenci wieczorem docierają do Sommt. Nad jeziorem, widzą dziwne światła. W mieście, spotykają sztucznie zachowującego się komendanta policji, który w mechaniczny sposób wypytuje ich o cel wizyty. Po spotkaniu z funkcjonariuszami, rusza do ratusza. W nocy, Moore i Zimmerstein wykopują mikrofilm. Rudolf ma go zabrać do Berlina. Popow obserwuje agentów, wie że zdobyli materiały. Chce wyeliminować obu, ale nie ma ku temu sposobności. Następnego dnia, Popow i Moore widzą kobietę, która twierdzi, że zaginął jej mąż nad jeziorem Summter. Chwilę później, policjanci zawlekają ją do aresztu. Agenci decydują, że pojadą nad jezioro.
Szaleństwo Adriena Herriota
Zimmerstein oczekuje na wywołanie mikrofilmu. W międzyczasie, ma sprawdzić co się dzieje z Herriotem. Kiedy wchodzi do mieszkania agenta, słyszy muzykę klasyczną. Widzi Adriena malującego na płótnie oślizgłego stwora ze skrzydłami. W mieszkaniu, panuje chaos. Herriot ma rozbiegany wzrok. Mówi, że oni kradną ludziom ciała, i że nikt temu nie może zapobiec. Podaje Zimmersteinowi paletę, po czym, wyskakuje z mieszkania przez zamknięte okno. Kadr na martwego Herriota, leżącego na chodniku w kałuży krwi. Zbliżenie na twarz. Wcześniej oszalałe oczy, teraz są spokojnie statyczne.
Urywające się ślady
Jest wieczór. Nad jeziorem, Moore i Popow znajdują urywające się ślady. Zauważają słup światła, który się na nich kieruje. Słychać dziwny dźwięk, jakby coś nadlatywało. Funkcjonariusze uciekają do samochodu, lecz słup światła ich porywa. Na plaży, pozostały również po nich tylko ślady.
Zakończenie
Moore i Popow budzą się w dziwnym metalicznym pomieszczeniu. Są przykuci do stołów. Nad nimi, stoi oślizgła skrzydlata istota, która zakłada im dziwne urządzenia na głowy, takie same, jakie mają stwory na stołach obok. Flesz. Funkcjonariusze widzą światło i całkowicie tracą świadomość. Po przebudzeniu, dostrzegają, że ich umysły zostały zamknięte w ciałach potworów. Widzą też swoje ciała, które siedzą sobie na krzesłach i oglądają film z projektora. Obrazy zmieniają się, przedstawiając wygląd agentów i ogólne sposoby ich działania. Flesz. Kilka tygodni później, w tajnym ośrodku państw zachodnich, Zimmerstein poddaje kompleksowym badaniom komendanta z Summt, albo to, co w nim siedzi. Kadr na Zimmerstaina święcącego latarką w oko, człowiekowi ubranemu w szpitalną koszulę. Scena kończy się kadrem, na zachodzące słońce nad jeziorem Summter. Zbliżenie na urywające się ślady, pozostawione na piasku.
Czarne Tło…
Muzyka…
Napisy Końcowe…
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz