Ilustracja: Piotr RYGIEL
Przedmowa
Poniżej, scenariusz w konwencji Miecza i Sandałów na Wideo RPG. Fragment o grze powtarza się w stosunku do poprzedniego wpisu. Życzę miłej lektury.
Wideo RPG to gra napisana z myślą o rozgrywaniu filmowych sesji, przy współudziale graczy w narracji, z uwzględnieniem zniszczeń w świecie przedstawionym.
Kamera
Engine
W Wideo RPG gramy w film. Na wstępie, Gracz określa Imię postaci, Rolę, Osobowość w nawiązaniu do charakterystycznych cech jednego ze zwierząt, Możliwości znajdujące odbicie w wysokości karty do gry, Motyw Przewodni na dwóch poziomach, pierwszym nawiązującym do charakterystyki, drugim nawiązującym do treści. Następnie, docelowo otrzymuje 15 punktów na Cechy: Głowę, Prawą Rękę, Lewą Rękę, Tułów, Prawą Nogę, Lewą Nogę. Z początkowym ograniczeniem, że Cecha może mieć maksymalną wartość 5. Każdy przydzielony punkt, uprawnia do jednego rzutu kością sześciościenną. Szóstki przerzucamy. Mistrz Gry ustala Poziom Trudności, przy przeciętnym 4. Określamy, które z Cech mogą zostać wykorzystane do testowanej czynności. Definiujemy, konsekwencje ewentualnego sukcesu i porażki. Po rzucie, zliczamy sukcesy. Przykładowo, test spostrzegawczości na Głowie o wartości 3, wyniki 1,5,4, mamy więc 2 sukcesy. Za każdy sukces, możemy wprowadzić nowy element do rozgrywki, taki jak: postać, przedmiot, fakt, informacja, czy inny zgodny z logiką rozgrywki. W testach porównawczych, zwycięża postać z większą liczbą sukcesów. Inicjatywę Bohatera zlicza się na podstawie wartości z Rąk i Nóg. Jako pierwsza, działa postać z wyższą.
Konfrontacje
W walce, określamy kolejność działań na podstawie Inicjatywy. W przypadku ataku, także wykorzystujemy Cechy, które będą używane w testowanej czynności. Atak Gladiusem: Ręka, Głowa i dwie kości za krótki miecz. Poziom Trudności trafienia w starciu bezpośrednim jest równy najwyższej wartości na jednej z kończyn, w starciu dystansowym, najwyższej wartości na jednej z Nóg. Następnie, jeśli nie celujemy, rzucamy na lokację. 1 – Głowa, 2 – Prawa Ręka, 3 – Lewa Ręka, 4 – Tułów, 5 – Prawa Noga, 6 – Lewa Noga. Później, poprzez uzyskane sukcesy, zmieniane na obrażenia, zdejmujemy wartość z trafionej Cechy. W przypadku celowania, trzeba poświęcić 1 sukces na atak w Tułów, 2 sukcesy na atak w kończynę, 3 sukcesy na atak w Głowę. Atakowany wykonuje akcję defensywną, w tym wypadku unik na Nogach, i musi osiągnąć tyle samo lub więcej sukcesów niż Atakujący. W walce wręcz, istnieje wybór pomiędzy unikiem, a parowaniem na Rękach plus ewentualne kości z broni ręcznej.
Ustawienia
Mechanika jest otwarta i narzędziowa. Można więc ją śmiało modyfikować na różne sposoby. A problemy rozstrzygać sytuacyjnie. Przykładowo, dzielić Pule z Cech na różne czynności, uwzględniać zmniejszanie obrażeń na podstawie akcji defensywnej, to jest: wynik na atak – 6 sukcesów, wynik na unik – 4 sukcesy, więc obrażenia 2, zamiast 6. W kwestii obrażeń, brak kontroli nad Cechą następuje przy wartości 0, a przy -1 jej utrata. Co można zmienić, przykładowo na podwójną wartość Cechy na minusie. Wszystko, w zależności od konwencji i przyjętych ustaleń.
Określona Przewaga, daje dodatkową kość do sytuacji, w której może zostać wykorzystana. Zawada natomiast odejmuje w takiej sytuacji kość.
Narracja
W narracji, Gracze za każdy otrzymany Punkt Budżetu, mogą tworzyć nową scenę w wybranym przez siebie czasie. Krwawość sceny na poziomie 1, oznacza, że w danej scenie wszyscy walczący otrzymują 1 kość więcej do ataku.
Rozwój
Podniesienie cechy kosztuje jej nową wartość razy dziesięć, przy założeniu, że Gracz otrzymuje, od kilku do kilkunastu Punktów Doświadczenia na sesję. Wykupienie przewagi kosztuje 10 punktów.
„Upadek Domu Lucjuszów”
Gatunek: Krwawy dramat kostiumowy w konwencji Miecza i Sandałów
Czas: 3 godziny
Plan
Konflikt. Powrót niewygodnego generała.
Lato. Cesarstwo Rzymskie za panowania Tyberiusza. Ród Lucjuszów cieszy się wielkim poważaniem i miłością ludu. Jeden z jego dzielnych synów, szlachetny Lucjusz Tyberiusz Marcus, będący zarazem błyskotliwym generałem, powraca wraz z synem Lucjuszem Sylwianem z Germanii, gdzie pełnił funkcję namiestnika. Sława dowódcy przyćmiewa, odnoszącego dotąd sukcesy polityczne senatora Marka Domicjusza. Tym samym, zagrażając jego pozycji. Lud podczas powitania, okazuje większą miłość do generała, co w późniejszym czasie, doprowadzi do tragedii.
Taśma
Przedstawienie postaci
Lucjusz Tyberiusz Marcus
Rola: Rzymski generał, były namiestnik Germanii
Osobowość: Tygrys
Możliwości: As
Motyw Przewodni: Miecz otrzymany od cesarza, umocnienie pozycji politycznej
Inicjatywa: 8
Po powrocie z Germanii, ma zamiar przekuć swój sukces militarny na kapitał polityczny. Jego pobyt w Wiecznym Mieście zagraża potężnemu senatorowi Markowi Domicjuszowi i jego frakcji. Otrzymał miecz od samego cesarza jako wyraz szacunku. Jest porywczym, bezwzględnym i honorowym człowiekiem.
Głowa 4
Prawa Ręka 3
Lewa Ręka 3
Tułów 3
Prawa Noga 1
Lewa Noga 1
Przewagi: Szacunek
Zawady: Porywczość
Własność: Znaczny majątek rodowy, zdobiona zbroja, Gladius podarowany przez cesarza 2K, sztylet 1K, łupy wojenne.
Lucjusz Marcus Sylwian
Rola: Syn generała, jeden z dowódców w jego armii
Osobowość: Żbik
Możliwości: Walet
Motyw Przewodni: Posągowa figura, sława
Inicjatywa: 10
Ze względu na więzy rodzinne, najwierniejszy sługa swojego ojca. Często zdarzało mu się rozwiązywać problemy w obozie wojskowym, przed tym zanim w ogóle trafiały na stół generała. Tak było, zarówno w przypadku utrzymywania dyscypliny, jak i aprowizacji wojsk. Jest wzorem jeśli chodzi o atletyczną budowę i posagową postawę, ale ze względu na swoją arogancję i wyniosłość, nie cieszy się wielką sympatią żołnierzy.
Głowa 3
Prawa Ręka 2
Lewa Ręka 3
Tułów 2
Prawa Noga 3
Lewa Noga 2
Przewagi: Atleta
Zawady: Natura aroganta
Własność: Zdobiona zbroja, Gladius 2K, łupy przywiezione z wojny.
Łucja Neapollonia
Rola: Córka generała, patrycjuszka
Osobowość: Wąż
Możliwości: Walet
Motyw Przewodni: Pierścień, niezależność
Inicjatywa: 13
Z natury, niepokorna i dbająca o niezależność. Jest obiektem pożądania nienawidzących się senatorów Marka Domicjusza oraz nieokrzesanego i wybuchowego Dubliusza Antemiusza. Będąc kochanką drugiego, opuszcza go, doprowadzając mężczyznę do szału, którym będzie się kierował do końca swojego życia. Wkrótce, ma stać się kartą przetargową, która zmieni układ sił politycznych w Rzymie.
Głowa 1
Prawa Ręka 1
Lewa Ręka 3
Tułów 1
Prawa Noga 4
Lewa Noga 5
Przewagi: Pozory
Zawady: Porywczość
Własność: Droga suknia, pierścień, pieniądze.
Łucja Aurelia
Rola: Siostra generała, westalka, wieszczka
Osobowość: Łania
Możliwości: Dama
Motyw Przewodni: Zapach palonego jaśminu, praworządność
Inicjatywa: 9
Wydawać się by mogło, że zawsze na uboczu. Ale byłby to nad wyraz mylny osąd. Wraz z wieścią o powrocie jej brata. Jest w centrum wydarzeń politycznych. Często odwiedzana przez posłańców Marka Domicjusza i jego przyjaciół, którzy czują się coraz bardziej zagrożeni. Odegra istotną rolę w opowiadanej historii, przypieczętowując los rodu.
Głowa 5
Prawa Ręka 1
Lewa Ręka 3
Tułów 1
Prawa Noga 2
Lewa Noga 3
Przewagi: Pozycja społeczna
Zawady: Śluby
Własność: Długa tunika.
Zenon od Lucjuszów
Rola: Germański niewolnik, ochroniarz, wierny sługa Domu Lucjuszów
Osobowość: Byk
Możliwości: 10
Motyw Przewodni: Jednooki, wykupienie wolności
Inicjatywa: 11
Jednooki, silny jak tur. Nie odstępuje na krok panienki Łucji. Słabo mówi po łacinie. Wierny. Podczas próby przekupienia go w jednej z tawern, rozbija łeb oferentowi. Pozostanie na straży Domu, aż do jego upadku.
Głowa 3
Prawa Ręka 4
Lewa Ręka 2
Tułów 1
Prawa Noga 3
Lewa Noga 2
Przewagi: Silny jak tur
Zawady: Jednooki
Własność: Tunika, Gladius 2K.
Gajusz Septimus Kwintus
Rola: Wpływowy rzymski senator, przyjaciel Domu Lucjuszów
Osobowość: Koń
Możliwości: Król
Motyw Przewodni: Senatorska toga, utrzymanie równowagi politycznej
Inicjatywa: 8
Człowiek rozrywkowy, wolny duch i wytrawny polityk. Dba o utrzymywanie równowagi politycznej. Widząc, wzrastającą siłę Domicjusza, próbuje zmniejszyć wpływy swojego przeciwnika. Jest uważnym obserwatorem, będzie starał się załagodzić konflikt pomiędzy potężnymi rodami, poprzez małżeństwo Łucji i Domicjusza. Zleca usunięcie drwiącego sobie z ideałów Rzymu oraz wprowadzającego niezgodę, Dubliusza Antemiusza, które kończy się fiaskiem, co skomplikuje jego, i tak już trudną sytuację.
Głowa 5
Prawa Ręka 2
Lewa Ręka 2
Tułów 2
Prawa Noga 2
Lewa Noga 2
Przewagi: Znajomości
Zawady: Wino
Własność: Majątek rodowy, senatorska toga, sztylet 1K, trucizna.
Plan
Treści
Zmiana układu politycznego, powrót niewygodnego generała, ulegająca szybkim przekształceniom polityczna układanka, obłudne uściski i pocałunki senatorów, którzy chcą się nawzajem pomordować, różne relacje generała z poszczególnymi członkami rodziny, polityka sztyletu i trucizny, bunt.
Wątek główny
1. Powrót zwycięskiego, rzymskiego generała i związana z nim zmiana dotychczasowego układu sił.
Wątki poboczne
1. Marek Domicjusz i Dubliusz Antemiusz pożądający tej samej kobiety.
2. Polityczna gra o równowagę, prowadzona przez Gajusza Kwintusa.
3. Obłuda zawarta w słowach i gestach zdradliwych senatorów.
Wątki osobiste
1. Próba zbicia politycznego kapitału i wzmocnienia rodu przez zwycięskiego generała.
2. Pomoc i poparcie udzielone przez syna.
3. Córka dążąca do niezależności.
4. Praworządność siostry westalki, która ostatecznie doprowadzi ród do upadku.
5. Próba wykupienia wolności przez niewolnika.
6. Senator starający się utrzymać równowagę polityczną.
Taśma
Sceny
Napisy Początkowe…
Napis na Czarnym Tle
„…Krótka wiedzie droga, od chwały do upadku. Podobna wspinaczce na górę przeznaczenia, którą prowadzimy przez całe swoje życie, aby później, w nieoczekiwanym momencie, runąć z samego szczytu. Dobrze jest wtedy upaść i niechybnie roztrzaskać się o ziemię, taka łaska mi jednak nie była dana przez bogów, dlatego odbijałem się jeszcze od skał, doznając licznych ran, a wraz ze mną, spadały moje dzieci, niczym obruszone kamienie…”
- Lucjusz Marcus, rzymski generał
0. Czołówka. Miecz od cesarza o brzasku.
Wejściówka przedstawia rzymskiego generała, otrzymującego miecz za zasługi od cesarza w obecności senatorów i patrycjuszy.
1. Prolog. Powrót z Tartaru.
Scenografia
Zima. Pada śnieg. Rzymski fort w nieprzyjaznej Germanii. Legioniści przemieszczający się po fortyfikacjach. Kontrast pomiędzy dzikimi terenami i miastem. Przygotowania do zmiany władzy.
Kamera, akcja!
Zarys fortu odbijający się w oczach jednego z wprowadzanych niewolników. Przejście. Kamera lekko się buja, pokazując widok z pierwszej osoby. Para wydobywająca się z ust i nozdrzy. Robi się coraz ciemniej, grupa trafia do więzienia. Przyspieszony oddech i rytm serca. Zaciemnienie. Dźwięk ryglowanych wrót. Przejście. Trwają intensywne przygotowania do zmian. Lucjusz Sylwian dostaje informacje o niepokojach w obozie i buntowniczych nastrojach, wywołanych przerwami w zaopatrzeniu. Kiedy wiadomość dociera do Lucjusza Marcusa, ten nakazuje synowi wybatożyć winnych, a prowiant zabrać z sąsiednich wiosek. Tak też się staje, Lucjusz Sylwian na czele swoich ludzi, grabi kilka sąsiednich wiosek, a jego posągową twarz oświetlają płomienie z trawionych ogniem chat. Gdy generał dowiaduje się, że władzę w Germanii przejmie nieudolny Oktawus Werus, zawiązuje spisek przeciwko nowemu namiestnikowi.
2. Zawiązanie akcji. Polityczna uczta.
Scenografia
Willa Gajusza Kwintusa. Trwa uczta. W tle ludzie kochający się i pijący wino, słudzy roznoszący wykwintne jadło. W kuluarach trwa polityczna gra.
Kamera, akcja!
Dochodzi do ustaleń, jak będzie wyglądała sytuacja po powrocie Lucjusza Marcusa. Domicjusz jest jednak zainteresowany bardziej winem i niewolnicami, niż powrotem zwycięskiego generała, tak jakby jeszcze ten, nie zagrażał w znaczny sposób jego pozycji. Po wyjściu Marka Domicjusza, Dubliusz Antemiusz nazywa go w obecności wszystkich zgromadzonych świnią, będąc mocno pijanym, wychyla jeszcze toast za upadek Rzymu, po czym również opuszcza miejsce uczty. W drodze do wyjścia, potrąca sługę roznoszącego wino, złote naczynie upada, a czerwony trunek rozlewa się, tworząc dużą plamę. Montaż skojarzeniowy do krwi. Gajusz Kwintus uśmiecha się sztucznie, udając, że sytuacji nigdy nie było.
3. Rozwój akcji. Sprzeciw senatu.
Scenografia
Zebranie senatu. Gorączkowe obrady siwych głów. Triumf dla Lucjusza Marcusa zablokowany. Podnosi się wrzawa. Przewodniczący opuszcza miejsce.
Kamera, akcja!
Triumf zostaje zablokowany. Zgłaszając sprzeciw, najgłośniej krzyczy Gajusz Kwintus, po nim Marek Domicjusz, chociaż bez jego wiedzy, nie mogło dojść do takiej sytuacji. Gajusz Kwintus próbuje spotkać się z cesarzem, lecz ten przebywa na Capri, a wszelkie wiadomości do niego, przechodzą przez stronników Domicjusza.
4. Punkt kulminacyjny. Przepowiednia westalek.
Scenografia
Świątynia Westy. Kapłanki wdychające opary z wnętrza ziemi. Pojawia się przepowiednia, której interpretacja nie pozostawia złudzeń. Triumf musi się odbyć.
Kamera, akcja!
Łucja Aurelia forsuje kwestię przepowiedni w przestrzeni politycznej i społecznej. Pojawiają się niepokoje wśród rzymskich obywateli, jakoby miała spaść klątwa na miasto, jeśli nie odbędzie się zasłużony Triumf dla zwycięskiego generała Lucjusza Marcusa. Senatorowie widząc co się dzieje, i obawiając się zamieszek, przegłosowują Triumf, wbrew ukrytemu stanowisku Domicjusza. Ulubiony senator zaczyna tracić poparcie.
5. Rozwiązanie akcji. Triumf.
Scenografia
Triumfalny wjazd Lucjusza Marcusa rydwanem na czele wojsk. W pochodzie, żołnierze, przywiezione bogactwa i niewolnicy. Droga na Kapitol do świątyni Jowisza.
Kamera, akcja!
Po hucznych uroczystościach, następuje uczta, a po niej walka gladiatorów. Marek Domicjusz rzuca wyzwanie swojemu politycznemu przeciwnikowi, proponując konfrontację pomiędzy najdzielniejszymi ze swoich niewolników. Generał przystaje, wyznaczając do walki Zenona, który staje naprzeciw potężnego gala Tygrixa, będącego niewolnikiem Domicjusza. Walka trwa krótko, Zenon szybko powala swojego oponenta jednym wprawnym ciosem, a po pokazaniu Gestu Śmierci przez swojego pana, miażdży nogą krtań pokonanego przeciwnika. Krew ochlapuje twarz zwycięskiego gladiatora i obiektyw kamery, pozostawiając czerwone krople, a później smugi na ekranie. Marek Domicjusz opuszcza świętujących.
6. Finał. Sztylet dla Dubliusza.
Krwawość: 1
Scenografia
Letnia Willa Dubliusza Antemiusza. Wybuchowy człowiek czekający na pierwszą kochankę, która go odrzuciła.
Kamera, Akcja!
Antemiusz ustala spotkanie z Łucją Neapollonią. Kiedy do niego dochodzi, oferuje swoją pomoc w walce z Markiem Domicjuszem, w zamian za małżeństwo. Oświadcza także, że rozwiódł się z żoną. Łucja odmawia. Wściekły Dubliusz chwyta ją za rękę, i zaczyna grozić, że zniszczy cały jej ród. Wtedy, kobieta wbija sztylet w brzuch swojego byłego kochanka, mówiąc, że to już koniec. Antemiusz osuwa się w jej ramionach na ziemię, pozostawiając ślady krwi na białej, zwiewnej sukni. Ujęcie z perspektywy żaby. Obraz widziany oczami Antemiusza przez pryzmat czerwieni. Szkarłat przechodzący w czerń. Zaciemnienie. Mężczyzna krztusząc się własną krwią, umiera w kałuży czerwieni. Montaż skojarzeniowy do rozlanego wina. Jedna ze świeczek w pomieszczeniu wypala się i gaśnie. Zenon, który mimo zakazu poszedł za swoją panią, wyprowadza młodą patrycjuszkę. W trakcie ucieczki, morduje dwóch strażników z domu senatora, którzy starają się ich zatrzymać.
7. Epilog. Trybut z życia.
Scenografia
Wieczne Miasto. Następuje seria aresztowań. Pretorianie wkraczają do domów znaczących obywateli.
Kamera, akcja!
Gajusz Kwintus nie zdradza przyjaciela Lucjusza Marcusa, i tym samym skazuje się na śmierć. Wypija truciznę. Pretorianie znajdują go martwego w jego Willi. Dochodzi do aresztowań, pod zarzutem spisku w Germanii, i morderstwa na Antemiuszu oraz próbie morderstwa na Domicjuszu, o której poinformowała Łucja Aurelia. Dochodzi do małżeństwa pomiędzy Markiem Domicjuszem i Łucją Neapollonią, dzięki któremu generał i jego syn trafiają tylko na wygnanie. W trakcie drogi na wyspę, na którą mieli zostać zesłani, uciekają i przedostają się do wiernych wojsk w Germanii. Łucja rani swojego męża, po czym ucieka z Rzymu, a ślad po niej ginie. Wybucha bunt w Germanii. Zenon powraca do ojczyzny. Po śmierci Lucjusza Marcusa, jego syn Sylwian odsyła miecz cesarzowi, który otrzymał jego ojciec za zasługi, i dalej kontynuuje walkę. Ostatecznie, bunt zostaje zdławiony, a Sylwian ginie na skutek odniesionych ran. Panorama Starożytnego Rzymu. Gasną światła w świątyni Westy, za sprawą nowej przełożonej Łucji Aurelii.
8. Zakończenie. Miecz dla cesarza o zmierzchu.
O zmierzchu, posłaniec zwraca miecz Lucjusza Marcusa cesarzowi, w obecności senatorów i patrycjuszy. Twarz cezara odbija się w ostrzu.
Czarne Tło…
Muzyka…
Napisy Końcowe…
W rolach głównych wystąpili…
Renata „Kaede” Czerwińska jako Lucjusz Tyberiusz Marcus
Dawid „Dave” Januszkiewicz jako Lucjusz Marcus Sylwian
Agnieszka Marek jako Łucja Neapollonia
Aleksandra „Wen” Toczko jako Łucja Aurelia
Paweł „Chimera” Cybula jako Zenon od Lucjuszów
oraz Marcin „Toshiro” Czerwiński jako Gajusz Septimus Kwintus
W pozostałych rolach…
Marek Domicjusz
Rola: Wpływowy senator
Osobowość: Świnia
Możliwości: As
Motyw Przewodni: Pot wycierany chustą z czoła, władza
Inicjatywa: 6
Zazdrosny starzec, dążący do poszerzenia swoich wpływów. Domicjusz dba tylko o siebie, w zasadzie jest to jego motto życiowe. W senacie, ma wielu zwolenników, tworzących zwartą frakcję. Zrobi wszystko, żeby utrzymać swoją pozycję.
Głowa 5
Prawa Ręka 2
Lewa Ręka 2
Tułów 4
Prawa Noga 1
Lewa Noga 1
Przewagi: Wpływy
Zawady: Zazdrość
Własność: Znaczny majątek, liczna służba, siatka szpiegów, senatorksa toga.
Dubliusz Antemiusz
Rola: Senator
Osobowość: Dzik
Możliwości: Król
Motyw Przewodni: Niepokojące spojrzenie, pożądanie
Inicjatywa: 10
Dubliusz jest człowiekiem wybuchowym. Postrzegany jako nieokrzesany, często pozwala sobie na śmiałe sądy, na które inni, nigdy by sobie nie pozwolili. Kocha i nienawidzi pełną piersią. Przez co łatwo odczytać jego zamiary.
Głowa 2
Prawa Ręka 4
Lewa Ręka 2
Tułów 3
Prawa Noga 2
Lewa Noga 2
Przewagi: Żołnierz
Zawady: Porywczy
Własność: Znaczny majątek, senatorska toga.
Posłowie
Serdeczne podziękowania dla Reni, Dave'a, Agnieszki, Wen, Chimery i Marcina, bez których ten scenariusz nie powstałby w takim kształcie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz