Czwarty odcinek „Listów z Praag” kończy mini kampanię w iście dramatyczny sposób. Chaos to przewrotna siła, która szybko daje szanse, a następnie równie szybko je odbiera…
Bohaterowie Graczy
Gorghoj Krwawy (Czarny) – Wojownik Chaosu służący Khornowi. Wykradł wybrane dziecko z Żywej Twierdzy położonej na Pustkowiach Chaosu. Szybko poszli za nim inni wyznawcy, którym obiecał łatwe łupy i ofiary dla krwawego boga.
Lugor Zgniły (Kudłaty) – Spuchnięty Wojownik Nurgla, który na polecenie swojego brata Nubara Gnijącego wyruszył wraz z przednią strażą sił inwazyjnych, aby dopilnować rytualnego zakucia wybrańca w pancerz.
Agnaruk Wybrany (Cezar) – Dziecko z Pustkowi o oczach świecących niebieskim światłem. Podczas tajemnych rytuałów miał obrać za patrona Tzeentcha, choć niektórzy uważają, iż podczas obrzędu doszło do manipulacji, jaka wskazała na ten, a nie inny wybór.
Johan Stein (Whitlow) – Niegdyś Mistrz Magii z Kolegium Ognia wysłany podczas inwazji, aby odszukać renegata Klaude Egidiusa, który zniknął z Altdorfu po odrzuceniu przez Imperialną Komisję Naukową jego projektu maszyny tworzącej korytarze czasoprzestrzenne. Obecnie mag chaosu wyznający Tzeentcha.
LISTY Z PRAAG
Odcinek 4: Dziecię w czarny pancerz zakute
1. Prolog. Chwytając się za głowy z demonem.
Grobar Błądzący wyznawca Necoho podczas poprzedniej Inwazji zdobył miecz, który określano mianem Ostrza Bogów, broń dała mu niesamowitą władzę i pozwoliła na zbudowanie silnej pozycji na Pustkowiach Chaosu. Jego poddani zbudowali wrota, które miały umożliwić mu spotkanie z samym Necoho. Kiedy przestąpił bramy spotkał się nie z bóstwem, a z jednym z większych demonów Tzeentcha. Pan Przemian przez podstęp chciał zdobyć broń dla siebie. Obaj stoczyli walkę na Księżycu Chaosu w wyniku, której broń ukruszyła kawał skały i wbita w niego spadła jako kometa z mackami. Ta miała zwiastować upadek znanego świata (Grobar jest postacią, która powstała na potrzeby kampanii Bohaterów Chaosu, którą prowadziłem kilka lat temu. Sama saga trwała około 3 lat i liczyła ponad 40 sesji – co z perspektywy czasu, samo w sobie, wydaje się być teraz bardzo lolskie).
2. Zawiązanie akcji. Wybraniec.
Jeden z wyznawców chaosu dotarł do właściwego dziecka, które zostało poczęte na dalekiej północy. Miało ono powieść siły niszczycielskich potęg na krainy człowieka, pozostawiając za sobą jedynie śmierć i obłęd. Dziecię podczas rytuałów wybrało sobie za patrona jedno z bóstw chaosu. Wielka armia, którą miało dowodzić, znalazła się na ludzkich rubieżach dzięki geniuszowi jednego człowieka – był nim Klaude Egidius.
3. Rozwój akcji. Wojenna machina ruszyła.
Egidius złapał po magu reprezentującym każde kolegium, na koniec na jego własne nieszczęście, w maszynie na polecenie Kurta Einingera umieszczono kochankę twórcy piekielnego wynalazku – Mariszkę – jako maga chaosu – ponieważ wyznawcy niszczycielskich bóstw nie pozwolili na zabicie samego konstruktora machiny, który mógł okazać się dla nich przydatny w przyszłości. Maszyna wystrzeliła ogromny promień widziany nawet w Imperium, tworząc przeźroczystą łunę, przez którą mogli przejść wojownicy w czarnych pancerzach, dzikie ludy, zwierzoludzie, demony i machiny oblężnicze z Pustkowi Chaosu.
4. Punkt kulminacyjny. Nadjeżdża kawaleria.
Rycerz mający w herbie niedźwiedzia zaatakował kultystów podczas, gdy proces przejścia jeszcze trwał. Ludzie imperialnego feudała zniszczyli maszynę. Na drugą stronę przemaszerowała tylko połowa sił Chaosu, pojawiając się na horyzoncie.
5. Rozwiązanie akcji. Rozbici wyznawcy.
W trakcie ataku imperialnego rycerstwa śmierć poniósł Wojownik Khorna Gorghoj Krwawy, który dowodził przednią strażą całej armii, życie oddali również magowie Egidius, Eininger i Stein. Z miejsca zbiegł jedynie przebiegły Wojownik Nurgla Lugor Zgniły.
6. Finał. Zabity przywódca.
W wyniku udanej akcji zbrojnej sił imperialnych zabito dziecko, które było uważane przez wyznawców niszczycielskich potęg za wybrańca. Nie miało zbroi, ponieważ nie doczekało nawet do procesu zespolenia z pancerzem. Kislevici i Imperialni nie zdawali sobie jeszcze sprawy z tego, że tym przypadkowym rajdem, dokonali istnego zwrotu w aktualnej sytuacji strategicznej całej wojny.
7. Epilog. Fala zawsze płynie dalej.
Siły jakim udało się przejść przez wyrwę w czasoprzestrzeni pomaszerowały na południe. Ich dowódcy byli zmuszeni do kontynuowania Inwazji, jednak bez podbudowy ideologiczno – religijnej.
Opowieść zostaje zakończona kadrem na szczerzącego się Morrslieba, od którego wszystko się zaczęło i na którym wszystko się kończy.
Czarne tło…
Muzyka…
Napisy końcowe…
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz