Ilustracja: Piotr RYGIEL
Wejście smoka z fabułyMamy zrobione postacie, znamy setting, kości i to na szczęście nie nasze leżą na stole, w najlepsze praży się popcorn nie zjedzony w całości podczas czytania ostatniego, prawilnego flejmu na Polteru, wszyscy w myśl znanej przenośni rwą się do gry. Nawiązując do klasyka – jak żyć? albo przynajmniej jak grać? Oczywiście odpowiedź nasuwa się sama – po prostu dobrze.
Ale jak tę jakościową dobroć osiągnąć?
Jedną z kluczowych kwestii zarówno z perspektywy Mistrza Gry jak i Graczy jest sposób prezentowania fabuły podczas sesji, rozumiany w tym miejscu jako pewna forma pokazywania historii. Jakiś czas temu zastanawiałem się nad tym, które z tych form były i są najefektywniejsze i dlaczego. Jak zawsze w takiej sytuacji kwestia rozbiła się o szczegóły.
Być na cyklu
Chciałbym z tego tematu uczynić coś na wzór mini cyklu, w którym w każdej z notek mógłbym „poślizgać” się trochę po wszystkich takich sposobach, które każdy z nas zapewne zna i z powodzeniem stosuje na swoich sesjach, a jedynie inaczej nazywa. Czy taki zabieg się powiedzie zweryfikuje przyszłość i pokaże czas.
„Rzeźba” czy „masa”?
Tajemnica siłą napędową każdej historii chciałoby się rzec. W tym miejscu zajmiemy się tytułową „masą” – czyli "gliną", „mięsem”, które tworzy opowiadaną przez nas historię. Często jest tak, że trzeba podczas sesji rozłożyć pewne akcenty i zdecydować czy w danym spotkaniu skoncentrujemy się nad historią samą w sobie czy też na sposobie jej przedstawiania. W niniejszej części skupimy uwagę na opowieści jako takiej, kwestię „rzeźby” pozostawiając na kolejną notkę.
„Masa”!
Mamy jakiś fajny pomysł na fabułę (konflikt), którą chcemy podzielić się z naszymi współgraczami. Będziemy tu mówić o czymś co Gracze będą odkrywać poprzez działania swoich Bohaterów. Trochę jak przy czytaniu książki, komiksu lub oglądaniu filmu, uzupełnione o możliwość ingerencji. Jest pewien "twist", który chcemy zaprezentować. W historii pojawią się Postacie Graczy oraz Bohaterów Niezależnych. Każda z nich będzie posiadać zróżnicowaną wiedzę na temat wydarzeń oraz cele, do których będzie dążyć. Te same w sobie tworzą rodzaj puzzli, które połączone w jedną całość kreują jakąś opowieść – przygodę – scenariusz.
W tym podejściu główny nacisk będziemy kłaść na jakość historii, jej atrakcyjność i logiczność. Motywacje bohaterów pierwszoplanowych, drugoplanowych oraz postaci tła, łączące ich relacje i sploty wydarzeń.
Równie istotne będzie dystrybuowanie informacji o historii i w ramach historii. Gracze kierując poczynaniami protagonistów będą zdobywać informacje od Bohaterów Niezależnych i ze środowiska, w którym będą rozgrywały się wydarzenia.
Warto zaznaczyć, że ważną kwestią w tym przypadku jest utrzymywanie zawieszenia niewiary. Niezależnie czy nasza opowieść będzie realistyczną historią wojenną czy fantaziakiem związki przyczynowo-skutkowe powinny być czytelne z poziomu metagry.
Podejście odkrywania, eksploracji będzie zatem zasadzać się na zgrabnej historii podanej w odpowiednim sztafażu, która odkryje przed Graczami związki niewidoczne na początku sesji.
Z grami RPG jestem związany od 2001 r. W latach 2008 – 2009 r. brałem udział w testach gry fabularnej Wolsung: Magia Wieku Pary. W 2010 r. współorganizowałem konwent Zamczysko na zamku w Czersku. Od lipca 2010 r. blogowałem na serwisie Poltergeist. W latach 2011 – 2016 r. prowadziłem scenariusze do papierowych gier RPG na takich konwentach jak: zjAva w Warszawie (2011 r., 2012 r., 2014 r., 2015 r., 2016 r.), Avangarda w Warszawie (2011 r., 2012 r.), Polcon w Warszawie (2013 r.), Falkon w Lublinie (2010 r., 2011 r., 2012 r., 2013 r.), Pyrkon w Poznaniu (2016 r.), Bazyliszek w Warszawie (2016 r.). W czerwcu 2011 r. rozpocząłem prowadzenie autorskiego bloga na platformie blogspot. W maju 2011 r. w 40 numerze czasopisma „Gwiezdny Pirat” ukazał się mój tekst prezentujący grę „Honor i Krew” zatytułowany „Dawno temu, w Kraju Kwitnącej Wiśni”. W kolejnych numerach Gwiezdnego Pirata zostały zamieszczone publikacje tekstów: w nr 41 – scenariusz „Miecz mordu”; w nr 42 – prezentacja gry fabularnej Cold City „Kryptonim Cold City – Mikrofilm z Zimnego Miasta”; w nr 43 – scenariusz „Kiedy przemówią miecze”; w nr 45 – scenariusz „Miecz, który całuje raz”.
